De weken van experimenteren waren aangebroken. De printer stond nog maar net in huis, maar mijn hoofd zat al vol ideeën. Ik wilde álles proberen. Het aanbod aan 3D-bestanden is zó groot, dat het overweldigend was – maar ook verslavend leuk. Urenlang heb ik rondgesnuffeld op websites, op zoek naar handige en grappige ontwerpen. Alles wat ik tegenkwam, leek me wel wat.

De eerste prints waren vooral voor in huis: een handig bakje voor mijn wattenstaafjes in de badkamer, een bijzondere bloempot, een koekjesvorm in de vorm van een hond, een sleutelhanger voor mijn vader, haakjes voor aan de deur – zodat ik eindelijk een plek had voor m’n kleding en handdoeken.

Maar makkelijk was het niet. De printer leren kennen betekende ook: heel veel fouten maken. Loslatende lagen, vreemde geluidjes, mislukte prints. Ik lag ’s nachts in bed te luisteren – maakt ‘ie nou iets raars? – en stond er gerust even voor op om te kijken of alles nog goed ging.

Het was intensief, frustrerend soms, maar ook geweldig leerzaam. Deze prints zijn misschien niet perfect, maar ze vormen de basis van alles wat ik later ben gaan maken. Ze horen bij het verhaal – bij het groeien, ontdekken en steeds weer proberen.