Na het succes van de legpuzzel van Cassie kon ik het niet laten om een stap verder te gaan: een schuifpuzzel met haar portret. Dit was mijn eerste prototype, bedoeld om te kijken of het technisch haalbaar was — en dat bleek verrassend goed te werken.

De uitdaging zat in de perfecte passing van de tegeltjes, zodat ze soepel kunnen schuiven zonder los te raken. Elke tegel moest nauwkeurig worden geprint, met behoud van detail in de afbeelding. Door te spelen met contrast en blauwtinten kwam Cassie’s krullige vacht prachtig naar voren.

Een extra leuk detail: op de achterkant van de tegeltjes staan nummers. Zo kun je het jezelf moeilijk maken door niet naar ze te kijken, of juist wat makkelijker als je even vastloopt. Dat maakt de puzzel niet alleen mooi om te zien, maar ook interactief en aanpasbaar aan je eigen speelniveau.

Het was een spannend project: ik wist niet of het zou lukken, maar het resultaat overtrof mijn verwachtingen. De schuifpuzzel werkt niet alleen goed, maar ziet er ook nog eens fantastisch uit. Een mooie combinatie van techniek, spel en emotie – precies wat ik met mijn puzzelportretten wil bereiken.